rozstrzygać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozstrzygaćam, rozstrzygaća, rozstrzygaćają, rozstrzygaćany {{/stl 8}}– rozstrzygnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćnie, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęli {{/stl 8}}{{stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozstrzygać — ndk I, rozstrzygaćam, rozstrzygaćasz, rozstrzygaćają, rozstrzygaćaj, rozstrzygaćał, rozstrzygaćany rozstrzygnąć dk Va, rozstrzygaćnę, rozstrzygaćniesz, rozstrzygaćnij, rozstrzygaćnął, rozstrzygaćnęła, rozstrzygaćnięty, rozstrzygaćnąwszy… … Słownik języka polskiego
rozstrzygnąć — → rozstrzygać … Słownik języka polskiego
arbitralnie — przysłów. od arbitralny Wypowiadać się arbitralnie w jakiejś sprawie. Rozstrzygać arbitralnie … Słownik języka polskiego
arbitrażować — ndk IV, arbitrażowaćżuję, arbitrażowaćżujesz, arbitrażowaćżuj, arbitrażowaćował, arbitrażowaćowany «rozstrzygać spór za pomocą arbitrażu, brać udział w arbitrażu» Arbitrażować spór majątkowy. Arbitrażować spory zbiorowe … Słownik języka polskiego
decydować — ndk IV, decydowaćduję, decydowaćdujesz, decydowaćduj, decydowaćował «rozstrzygać, postanawiać, wyrokować» Decydować o jakichś sprawach, w jakichś sprawach. Decydować o czyimś losie. Decydować na własną rękę. decydować się 1. «powziąć decyzję;… … Słownik języka polskiego
dyskrecjonalny — 1. «powierzony czyjej dyskrecji, poufny» Rozmowa dyskrecjonalna. 2. «pozostawiony komuś do swobodnego uznania, do swobodnej oceny; nie określony, nie ograniczony przez żadne przepisy» ∆ Dyskrecjonalna władza «sfera działania, w której organ… … Słownik języka polskiego
procesualny — praw. «dotyczący procesu postępowania sądowego; procesowy» Rozstrzygać spór na drodze procesualnej. Ustalić porządek procesualny rozprawy sądowej … Słownik języka polskiego
rozstrzygająco — przysłów. od rozstrzygający (p. rozstrzygać) Ten fakt wpłynął rozstrzygająco na dalszy bieg wypadków … Słownik języka polskiego
sprawa — ż IV, CMs. sprawawie; lm D. spraw 1. «okoliczności, które stanowią wyodrębniony przedmiot czyjegoś zainteresowania, obchodzą kogoś, są ważne dla kogoś; fakt, wydarzenie» Sprawy bytowe, socjalne, polityczne, zawodowe. Pokierować sprawą. Chodzić… … Słownik języka polskiego
stanowić — ndk VIa, stanowićwię, stanowićwisz, stanowićnów, stanowićwił, stanowićwiony 1. «tworzyć coś, składać się na coś, być czymś» Stanowili dobraną parę. Drzewa stanowiły ochronę przed wiatrem. 2. «być czynnikiem decydującym, rozstrzygającym, od… … Słownik języka polskiego
